Με το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς είθιστε , ειδικά στις πρώτες τάξεις να “ανακαλύπτουμε” , δάσκαλοι , γονείς και ειδικοί , προβλήματα όρασης στα παιδιά μας. Έρευνες δείχνουν πώς ένα στα τέσσερα παιδιά έχουν οφθαλμικά προβλήματα , ικανά να διαταράξουν τις σχολικές επιδόσεις . Επίσης, 1 στα 5 παιδιά έχει αδιάγνωστο πρόβλημα καθώς, δεν έχει εξεταστεί ποτέ από ειδικό.
Οι μελέτες έδειξαν ότι η όραση συσχετίζεται άρρηκτα με τη μάθηση του παιδιού και ότι το 80% των όσων μαθαίνει ένα παιδί στο σχολείο του αφορά το οπτικό του πεδίο. Η όποια διαταραχή στην όραση μπορεί να αποδειχθεί επιζήμια για τη μάθησή τους. Απλές καθημερινές δραστηριότητες όπως η παρακολούθηση του πίνακα και η ανάγνωση όχι μόνο παρεμποδίζουν τη μάθηση , αλλά μπορεί να προκαλέσουν σύγχυση , άρνηση , προβλήματα αυτοπεποίθησης κλπ με ολέθριες συνέπειες στο μέλλον.
Κάποτε οι γονείς περίμεναν να φτάσει το παιδί σε ηλικία που θα ζητούσε να αλλάξει θρανίο επειδή δεν μπορούσε να δει τον πίνακα στο σχολείο για να υποψιαστούν πως μπορεί να υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην όρασή του. Σήμερα, οι παιδο-οφθαλμίατροι έχουν τα απαραίτητα εργαλεία και όργανα για να μπορούν να κάνουν διάγνωση για τις διαθλαστικές ασθένειες των ματιών ήδη από το 12ο μήνα της ζωής του παιδιού. Υπάρχουν, όμως, πολλά ακόμη πράγματα που πρέπει να φροντίσουμε για να εξασφαλίσουμε την καλύτερη δυνατή όραση.
Η πρώτη οφθαλμολογική εξέταση θα πρέπει να γίνει στο μαιευτήριο. Σ’ αυτή την εξέταση γίνονται επισκόπηση και βυθοσκόπηση από έμπειρο παιδο-οφθαλμίατρο και μπορούν να αποκλειστούν διάφορες συγγενείς παθήσεις, όπως ο συγγενής καταρράκτης, το συγγενές γλαύκωμα, παθήσεις της ίριδας, του οπτικού νεύρου κ.ά. Η δεύτερη οφθαλμολογική εξέταση θα πρέπει να γίνει στην ηλικία του 1 έτους. Ελέγχουμε για την ύπαρξη ή όχι στραβισμού και μέσω της σκιασκοπίας μπορούμε με απόλυτη σιγουριά να διαπιστώσουμε την ύπαρξη κάποιας διαθλαστικής ανωμαλίας (μυωπίας, υπερμετρωπίας, αστιγματισμού). Εφόσον σ’ αυτή την εξέταση δεν διαπιστωθεί κάτι παθολογικό, τότε αρκεί να γίνεται μία επανεξέταση κάθε διετία.
Υπάρχουν κάποια συμπτώματα , που καλό θα ήταν γονείς και δάσκαλοι να δώσουν προσοχή και να απευθυνθούν σε ειδικούς όπως όταν ένα παιδι :
- Κρατάει το βιβλίο πολύ κοντά στο πρόσωπό του όταν διαβάζει ή όταν του διαβάζετε.
- Αλληθωρίζει συχνά.
- Γέρνει το κεφάλι του προς τη μία πλευρά για να δει καλύτερα.
- Τρίβει τα μάτια του, παρόλο που δεν νυστάζει.
- Δακρύζει υπερβολικά.
- Κλείνει το ένα μάτι για να δει καλύτερα, όταν διαβάζει ή βλέπει τηλεόραση.
- Αποφεύγει τις δραστηριότητες που απαιτούν να συγκεντρώσει το βλέμμα του σε κοντινή απόσταση, όπως η ζωγραφική, το γράψιμο, τα επιτραπέζια παιχνίδια.
- Αποφεύγει τις δραστηριότητες που απαιτούν να κοιτάζει μακριά, όπως το ποδόσφαιρο, ή δυσκολεύεται να διακρίνει μικρά αντικείμενα που βρίσκονται σε μακρινή απόσταση.
- Έχει συχνά πονοκέφαλο.
- Παραπονιέται ότι τα μάτια του κουράζονται.
- Έχει ιδιαίτερη ευαισθησία στο φως.
- Παραπονιέται ότι βλέπει τα αντικείμενα διπλά.
- Στις φωτογραφίες του με φλας, έχει πάντα ένα ασυνήθιστο λευκό σημάδι στα μάτια.
Εν κατακλείδι ,χρειάζεται επαγρύπνηση , σωστή καθοδήγηση,ενημέρωση , πρόληψη και αποκατάσταση όπου αυτή απαιτείται .
Οι εποχές και οι απαιτήσεις απαιτούν τελειοποιημένες αισθήσεις.
Μαζί με τα σχολεία , ας “ανοίξουμε” όλοι λίγο παραπάνω τα μάτια μας!
